خطرناکترین کوه های جهان کدامند؟

 

شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که به کوهنوردی و سفر به ارتفاعات علاقه‌مندند؟ پس باید به خطرات بی‌شماری که در این مسیر وجود دارد، واقف باشید. سرمازدگی، بهمن و توفان‌های شدید و مرگ‌آور، از مهم‌ترین خطراتی است که مسافران بلندترین و خطرناک‌ترین قلل جهان را تهدید می‌کند. این شرایط سخت، حتی‌اگر جان کوهنوردان را هم نگیرد، صدماتی به آنها وارد می‌کند که هیچ گاه جبران نخواهد شد. اگر خطرناک‌ترین کوه‌های جهان را برای صعود برگزیده‌اید، کمی بیشتر فکر کنید.

 

مرتفع مرگ آفرین

آناپورا با ارتفاع 8091 متر، در 55 کیلومتری هیمالیا واقع شده و شش قله با ارتفاع بیش از 7200 متر دارد. این کوه، دهمین قله مرتفع و اولین کوه خطرناک دنیا است. نام آناپورا در اصل از زبان سانسکریت گرفته شده و به معنی الهه محصول است. تا به حال 130 نفر موفق شده‌اند به قلل مرتفع آناپورا صعود کنند اما 53نفر در این راه جان خود را از دست داده‌اند. به خاطر آمار 40 درصدی کشته‌شدگان این کوه، آناپورا در فهرست خطرناک‌ترین کوه‌های دنیا جا گرفته است. اولین صعود به این کوه در سوم ژوئن سال 1950 توسط موریس هرزوک و لوئیس لاشنال انجام شد. البته این صعود خالی از خطر نبود و هر دو نفر در این راه انگشتان دست و پای خود را بر اثر سرمازدگی از دست دادند.

 خطرناک ترین کوه‌های دنیا

زلزله، هیمالیا را کوتاه کرد !!!!

 

زمین لرزه مهیب نپال که چندی پیش بخش های وسیعی از این کشور را زیر رو کرد، به مرتفع ترین قلل جهان نیز رحم نکرد به طوری که برآورد می شود رشته کوه های هیمالیا حدود ۱.۵ متر کوتاه شده است

 

به گزارش مهر درحالی که دانشمندان معتقدند فرآیند کوتاه شدن کوهستان های مرتفع زمین به واسطه فرسایش ناشی از وزش باد و بارش های متنوع در عرض میلیون ها سال طول می کشد اما حالا وقوع زمین لرزه نپال موجب شده تا این اتفاق تنها در عرض اندک زمانی آن هم به اندازه ۱.۵ متر صورت گیرد!

دانشمندان مرکز هوافضای آلمان با استفاده از داده های به دست آمده از ماهواره «Sentinel-۱a» متوجه کوتاه تر شدن رشته کوه های هیمالیا شده اند.

دانشمندان این اتفاق را در نوع خود حیرت انگیز توصیف کرده اند زیرا در طولانی مدت صفحه تکتونیک شامل هند در حال فشار آوردن به اوراسیا (آسیا و اروپا) است که در نتیجه این فرآیند هیمالیا مرتفع تر می شود اما پس از زمین لرزه نپال که کشته های فراوانی برجای گذاشت، این ارتفاعات ۱.۵ متر کوتاه تر شده است.

در همین حال مشخص شده که مناطقی از اطراف کاتماندو، پایتخت نپال به همان اندازه که هیمالیا کوتاه شده، مرتفع تر شده است.

درحال حاضر جمع آوری اطلاعات بیشتر در دستور کار دانشمندان زمین شناس قرار دارد تا به درستی معلوم شود که آیا این زمین لرزه تأثیری در ارتفاع اورست به عنوان مرتفع ترین قله جهان داشته است یا نه؟

 

 

برودپیک دوازهمین قله مرتفع جهان

معرفی برودپیک دوازدهمین قلـه مرتفع هیمالیابـا ارتـفـاع  8047 متـر

 

موقعیت: شمال شرقی پاکستان/ قراقروم

عرض جغرافیایی : 81600/35 شمالی

طول جغرافیایی : 56200/76 شرقی

فعالیت : کوهنوردی سنگین

نوع قله : صخره ای / یخ و برف

بهترین فصل صعود: تابستان تا اوایل پاییز

مسیر استاندارد : ستیغ غربی

معرفی :
قله برودپیک , دوازدهمین قله بلند در دنیا با ارتفاع 8047 متر، در سلسله جبال قراقروم و در شمال شرقی پاکستان واقع شده است. این قله در امتداد غربی یخچال بالتارو و در بین دو قله k2 و گاشربروم IV قرار دارد. از روی ارتفاعات این قله نمای زیبایی از قله K2 به آسانی قابل مشاهده است . برودپیک دارای سه قله مجزا می باشد قله اصلی 8047 متر، قله مرکزی 8016 متر و قله شمالی 7550 متر .

این قله به عنوان یکی از قلل هشت هزار متری آسان شناخته شده است هر چند که از لحاظ تکنیکی سخت نمی باشد اما به هر حال نمی توان آن را به راحتی پشت سر گذاشت چرا که مسیر آن، از میان قلمروی بهمن های دائمی می باشد. بیس کمپ در ارتفاع 5000 متر قرار دارد و کمپ های میانی در حدود ارتفاع 6200 متر ، 6800 متر و 7300 متر واقع شده اند. صعود این قله به شرایط جوی وابسته می باشد به طوری که گاهی اوقات می توان صعود آن را در طول شش هفته به انجام رسانید. در حالیکه در مواردی دیگر حتی ممکن است صعود آن به نه هفته نیز کشیده شود.
 معرفی بیشتر را در ادامه مطلب بخوانید....

 

 

 

 

قله فوجی بلند ترین کوه ژاپن

 

این کوه یک آتشفشان خاموش است که آخرین فوران آن به سال های ۱۷۰۷-۱۷۰۸ برمیگردد. 

دامنه فوجی بین مرز  شیزوکا و یاماناشی در غرب توکیو قرار دارد که در یک روز پاک آن را می‌توان دید.  همچنین موقعیت آن در ساحل  هونشوی مرکزی است که سه شهر کوچک آن را احاته کرده اند:

گوتمبا  (شرق)، فوجی یوشیدا (شمال) و فوجی نومیا (جنوب غرب). شکل استثنایی کوه فوجی که به شکل یک مخروط متقارن است

به عنوان یک نماد در ژاپن شناخته شده است و بیشتر اوقات در نقاشی ها و عکس ها نشان داده می‌شود.

 

شیشاپانگما چهاردهمین قله مرتفع جهان

 

معرفی شیشاپانگما چهاردهمین قله مرتفع جهان با ارتفاع 8013 متر

نام کوه: شیشاپانگما، گوزنتیان

موقعیت جغرافیایی: 28،35عرض شمالی _ 85،78 طول شرقی
محل قرار گیری: تبت
بهترین ماههای صعود: آوریل، می و آگوست، سپتامبر
اولین صعود: 1964 میلادی
نزدیکترین فرودگاه بین المللی: کاتماندو، نپال
ارتفاع: 8027 متر، 26،289 فیت

شیشاپانگما با ۸۰۱۳ متر ارتفاع بعنوان چهاردهمین کوه ۸۰۰۰ متری و تنها ۸۰۰۰ متری مستقل در تبت شناخته می شود، که به طور کامل در داخل خاک کشور چین(در تبت مرکزی) قرار دارد، اما به طرز عجیبی نزدیک ترین ۸۰۰۰ متری به کاتماندو، پایتخت نپال است و تنها ۸۰۰۰ متری است که از این شهر دیده می شود. در زبان تبتی به معنای "قله ای بر فراز دشتهای پوشیده از چمن" می باشد. شیشاپانگما آخرین کوه ۸۰۰۰ متری صعود شده می باشد (بدلیل بسته بودن مرزهای تبت بر روی خارجیها صعود به آن توسط دیگران امکان پذیر نبود) در نهایت در سال ۱۹۶۴این کوه توسط کوهنوردانی از تبت و چین صعود شد. پس از اشغال تبت توسط چینی ها تلاش شد تا نام "کوسنگ تسان فنگ" بر روی کوه نهاده شود.اما این تلاش شکست خورد و در نهایت همان نام تبتی شیشاپانگما رسمیت یافت.
نخستین صعود
شیشاپانگما نخستین بار در ۱۹۲۱ از فاصله حدود ۴۵ کیلومتری توسط هیئت شناسایی انگلستان دیده شد، پس از آن هم مورد توجه تمامی هیئتهایی که برای صعود اورست به بخش جنوبی فلات تبت پای نهادند قرار گرفت. در۱۹۴۵ اشنایدر و هارر که از کمپ زندانیان جنگ دوم جهانی گریخته بودند این کوه را نقشه برداری کردند. سپس در ۱۹۴۵ بیل تیلمنانگلیسی تیمی کوچک را در جبهه غربی شیشاپانگما رهبری کرد. در این تیم تنسینگ نورگی که بعدها به همراه سر ادموند هیلاری نخستین صعود اورست را انجام داده بود نیز عضویت داشت. تا سال ۱۹۶۱ این کوه که در منطقه ممنوعه تبت بود تنها از دور توسط تعدادی زمین شناس عکسبرداری شد.
اما در ۱۹۶۱، زمانیکه سایر ۸۰۰۰ متریها فتح شده بودند، چینی ها تیمی را برای شناسایی عازم بخش شمالی کوه کردند. در ۱۹۶۳ تیم شناسایی تا ۷۱۶۰ متری کوه بالا رفت.یکسال بعد یعنی در ۱۹۶۴ چینی ها با گروهی متشکل از ۲۰۰ نفر شامل کوهنورد، باربر و البته تعدادی دانشمند علاقمند به محیط به منطقه بازگشتند. کوهنوردان این تیم از زمستان قبل در اردو بسر می بردند و نوعی کمپ نظامی از جمله اجازه گرفتن از مافوق و شنا کردن در آب سرد را تحمل نموده بودند. آنها برای حمل راحتتر بار تا ۵۹۰۰ متر جاده احداث کردند و البته کار خود را با احداث یک سینما در کمپ ۵۹۰۰ کامل کردند. تیم تا ابتدای تیغه ۳ کمپ برپا کرد. دو کمپ نیز روی تیغه و تا ۷۷۰۰ متر برقرار شد. در ۲ می ۱۰ کوهنورد از جمله وانگ فوزو از اعضای تیم سال ۱۹۶۰ جبهه شمالی اورست که البته کمی بالاتر از کمپ ۲۰ متر روی یخ سقوط کرد توانستند پس از ۴.۵ ساعت به قله برسند. آنها قله را هرمی برفی توصیف کردند که روی تیغه ای شرقی-غربی قرار گرفته. بعدها و با صعودهای بی شمار غربی ها به این کوه، صعود چینی ها همانند ادعای ۱۹۶۰ صعودشان در شب به اورست و قرار دادن نیم تنه مائو روی قله و البته با توجه به نداشتن عکس صعود، با شک روبرو شد. البته آنها عکسهایی داشتند که تنها کوهنوردان به همراه آسمانی آبی در آن مشخص بود. با اینحال شرح صعودشان نشان می داد آنها حداقل تا انتهای تیغه صعود کرده اند. با اینحال امروزه همچنان این صعود بعنوان نخستین صعود شیشاپانگما شناخته می شود.
نخستین قربانی
سال ۱۹۸۳ شیشاپانگما نخستین قربانی خود را گرفت. فریتز لوشینگر اولین فاتح لوتسه در ۱۹۵۴ که کسی که در ۵۹ سالگی دائولاگیری را هم صعود کرده بود، در سن ۶۲ سالگی بر اثر خیز ریوی در شیشاپانگما کشته شد. در ۱۹۹۹ همچنین مرگ الکس لو بهترین کوهنورد آمریکا ودیوید بریجدر بر اثر سقوط بهمن بار دیگر نام شیشاپانگما را بر سر زبانها آورد. کنراد آنکر(کسی که موفق شد پس از۷۵ سال جسد مالوری را در اورست بیابد) دیگر عضو این گروه بود که از این حادثه جان سالم به در برد.
نکات دیگر
بدون شک امروز شیشاپانگما بعنوان یک ۸۰۰۰ متری محبوب کوهنوردان و گردشگران را به تبت جذب می کند. در نتیجه تیمهای تجاری زیادی نیز به این کوه روی آورده اند و احتمالا این کوه پس از اورست، چوآیو، گاشربروم IIمحبوبترین و پر صعودترین ۸۰۰۰ متری می باشد.
تیم ملی کوهنوردی ایران در بهار ۱۳۷۹ پس از فتح چوآیو به شیشاپانگما رفت و سه عضو این تیم در ۷ خرداد موفق به فتح قله شدند.

 

 

 

منبع: انجمن شهروند الکترونیک

 

تاریخچه و آمار هیمالیانوردی ایرانیان

 

تاریخچه و آمار هیمالیانوردی ایرانیان  و مقایسه آماری با سایر کشورها؛ تلاش‌ها، صعودها و تلفات، مقایسه صعودهای دولتی و مستقل

 "بدون خطر مرگ، کوهنوردی دیگر کوهنوردی نیست، ولی در کوهنوردی من دنبال مرگ نیستم، دقیقا بر عکس من سیعی در زنده ماندن دارم ، اما زنده ماندن بدون وجود خطر مرگ نیز بسیار آسان است . کوهنوردی هنر زنده ماندن در شرایط سخت است که شامل خطر مرگ هم می شود . بهترین کوهنورد کسی نیست که تلاش می کنم تا یکی دوبار کارهای احمقانه بکند وسپس بمیرد . بلکه بهترین کوهنورد کسی است که سعی می کند بزرگترین کارها را انجام دهد و زنده بماند ....

شما باید نزد خودتان در نظر بگیرید که فلان کار را می توانید انجام دهید و یا نمی توانید ، این یکی از اصلی ترین قسمت های کوهنوردی است که هر لحظه باید یادتان باشد .پیش خودتان بگوئید : این حد و مرز من است ، بیشتر از این نمی توانم باید پائین تر این حد توقف کنم . و اگر شما از این حد بالاتر بروید مطمئنا در کوهنوردی کشته خواهید شد . و هنر کوهنورد زنده ماندن است نه مردن ..."  (رینهولد مسنر)

در بررسی پایگاه داده‌های هیمالیا که توسط  ریچارد سالیسبوری و الیزابت هاولی* در کتابی تحت عنوان هیمالیا بر اساس آمار در سال 2007منتشر شده به  تجزیه و تحلیل آماری کوهنوردی در هیمالیای نپال پرداخته شده و در آن تاریخ کوه نوردی در نپال به چهار بخش زیر تقسیم شده از 1900 تا 1949 - دوره اکتشافی ،  1950الی 1969 - دوره اعزامی ، 1970-1989 - دوره انتقالی و از 1990 تا 2006 -  به نام دوره های تجاری نام گذاری شده است...

به ادامه مطلب بروید