باشگاه کوهنوردی و طبیعت گردی یوتاب

دره نوردی در ایران برای اولین بار در دره آندرسم و توسط گروهی نظامی صورت گرفت اما از سال 1387 به بعد این رشته مورد توجه کوهنوردان قرار گرفت و کم کم شاهد رشد آن و افزایش افرادی شدیم که در این رشته فعالیت دارند در صورتی که فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی هنوز هم طرح درسی برای آن ارائه نکرده است اما این رشته در سال 1391 و با برگزاری دوره ACA  و حضور مربی خارجی دچار تحول گردید و هرسال با اکتشاف و گشایش مسیر های جدید این رشته ورزشی گسترش بیشتری می یافت تا جائی که حتی بعضی افراد بدون آموزش راهنمای دره نوردی متاسفانه اقدام به برگزاری تورهائی برای افراد بدون تجربه کردند . در هر صورت فرود از کنار آبشارهای زیبا جذابیتی دارد که اکثر افراد را به سوی خود میکشاید در این سایت شما آموزشهای  تئوری لازم را برای دره نوردی فرا خواهید گرفت که البته برای ورود ایمن به دره نیاز به آموزش عملی نیز خواهید داشت. اما قبل از آموزش لازم میدانم که با منشور اخلاقی دره نوردان آشنا شوید

"اخلاق دره‌نوردی بخشی از جذابیت دره نوردی، حس اکتشاف و ماجراجویی است که ما، آن هنگام که دره‌ای را برای نخستین بار فرود می‌رویم؛ احساس می‌کنیم.

این احساس، وقتی ما دره‌ها را در وضعی دست‌نخورده و وحشی، با حداقل نشانه‌ای از حضور گروه‌های قبلی می‌یابیم؛ تشدید می‌شود. اما متاسفانه وقتی تعداد دره‌نوردان افزایش و ویژگی‌های طبیعی دره‌ها کاهش می‌یابد؛ اثرات [و حس خوبی که طبیعت وحشی به ما می‌دهد] کم می‌شود یا رو به زوال می‌نهد. موضوعات اخلاقی زیادی از شرکت در بحث‌ها مطرح می‌شود که روش‌های مناسب برای حفاظت از طبیعت اولیه و نخستین دره‌ها، وقتی که تعداد دره‌نوردان زیاد می‌شود، چیست! گاه و بی‌گاه می‌شنویم که یک نفر [ما را] به اخلاق دره‌نوردی ارجاع می‌دهد؛ اما هر بار که این اصطلاح [اخلاق دره‌نوردی یا محیط زیست] را می‌شنویم؛ تعریفی متفاوت از آن را نیز می‌شنویم؛ خصوصاً هنگامی که بحث به استفاده از کارگاه‌های ثابت و مصنوعی [کوبیدن رول] مربوط باشد. از خلال این مباحث، توافق کافی برای تدوین یک مجموعه قاعده و قانون برای این ورزش نوظهور به وجود نیامده است و قصد ما نیز تدوین چنین قواعدی نیست. ما فقط مایل هستیم پاره‌ای از امور را پیشنهاد کنیم که باید در راستای کمک به حفظ طبیعت زیبا و آرامش دره‌ها به آنها توجه داشت.

. بدون هیچ ردپایی ترک کنید

• با محیط بانان و سایر مقامات محلی هماهنگ کنید: هماهنگی برای کمپ زدن، ابزار و لوازم و پیمایش منطقه‌ای که برنامه سفر به آن را دارید.

• روی مسیرهای موجود گام بردارید: اگر مسیر پاکوبی وجود ندارد، روی مستحکم‌ترین مسیر ممکن گام بردارید.

• نزدیک به آبراهه‌ها گام بردارید: بدین صورت، جای پای شما بسیار زودتر شسته می‌شود و احتمالاً کمتر عامل فرسایش می‌شوید.

• مراقب باشید روی گیاهان گام برندارید و به آنها صدمه نزنید: این موضوع شامل قشای حیاتی خاک نیز می‌شود.

• دخالت در محیط را به حداقل برسانید: هرگز محلی را برای شب‌مانی دستکاری نکنید. بهترین محل برای شب مانی، محل‌های طبیعی هستند؛ محل‌هایی روی سنگ‌های صاف و شن‌های نرم.

• از چادر به جای درست کردن جان پناه طبیعی استفاده کنید: در مواقع ضروری، اگر مجبور به ایجاد یک پناهگاه طبیعی شدید، قبل از ترک آنجا، همه چیز را پراکنده و خراب کنید.

• پشت سر خود را پاکسازی کنید: وسایل آب‌بندی، غذا و هیچ کدام از زباله‌های خود را جا نگذارید. چیزی را ببرید که می‌توانید باز گردانید.

• دره را پاک‌تر از آنچه هست ترک کنید: تمامی زباله‌هایی را که در دره می‌بیند، جمع آوری کنید.

• فضولات انسانی را دفن کنید یا با خود ببرید: مدفوع انسان در مجراهای باریک دره‌ها، در فرورفتگی‌ها، زیر کلاهک ها و سنگ ها و سایر فضاهای تاریک و سرد باقی می‌مانند و به راحتی تجزیه نمی‌شود. آنها را حداقل در عمق ۱۵ سانتی‌متری زمین و با فاصله‌ای حدود ۷۰ متر دورتر از آب دفن کنید. بهترین مکان [برای این کار] زمینی عریان است که حداکثر نورگیری را داشته باشد و از گیاهان دور باشد. در بسیاری از دره‌ها این کار ممکن نیست؛ بنابراین شما باید آمادگی این را داشته باشید که مدفوع‌تان را با خود [از دره] خارج کنید. دستمال توالت خود را نیز با خودتان به بیرون دره انتقال دهید یا اگر آتش روشن کردن مجاز است، آن را کاملاً بسوزانید.

• اگر ممکن است به جای آتش از منقل استفاده کنید: آتش اثر تخریبی بلند مدتی بر زیست بوم اطراف خود دارد. • خرابه‌ها، مصنوعات و سنگ‌نگاره‌هایی را که می‌یابید، دست نخورده رها کنید: برای اینکه ممکن است سایرین از آنها لذت ببرند. به آنها دست نزنید.

• نسبت به حیات وحش حساس باشید: بخصوص در فصل جفت‌گیری و آشیانه‌سازی. هرگز به حیوانات وحشی غذا ندهید؛ غذا دادن به آنها، بیماری‌ها را منتشر می‌کند و وابستگی آنها به انسان را افزایش می‌دهد. با فاصله به حیات وحش بنگرید و گوش فرادهید. روش رفتار:

• آرام صحبت کنید: با اجتناب از گفتگوی بلند و سایر رفتار ناهنجار، به خواست سایر افراد برای لذت بردن از آرامش دره احترام بگذارید.

• اجازه بدهید سایرین سبقت بگیرند: دره‌ها می‌توانند بسیار کم عرض باشند، به این معنی که فضایی برای عبور گروه‌های تندروتر از گروه‌های کندروتر وجود نداشته باشد. پیامد این است که تنگ‌راه‌ها، به ویژه در کارگاه‌های فرود وسعت می‌یابند. به فکر دیگران باشید؛ کارآیی و امنیت هر دو گروه می‌تواند از طریق مشارکت افزایش یابد.

• [وسیله نقلیه خود را] فقط در مکان‌های مشخص شده پارک کنید: یا در امتداد سواره‌رو‌ها که ممنوع نیست. هنگامی که مقدور است چند نفر از یک وسیله نقلیه استفاده کنید.