در موقع کوه نوردی مقدار خون موجود در عضلات بدن 20 برابر افزایش پیدا می کند و پر خون شدن عضلات باعث می شود که غذای بیشتری به عضلات برسد و عضلات قوی تر بشوند.
تاثیر کوه نوردی در قوی تر شدن ریه ها :
در حین کوه نوردی در ارتفاعات ، فشار هوا کمتر می شود و نیز میزان اکسیژن موجود در ترکیب هوا کاهش پیدا می کند . بدن برای جبران کمبود اکسیژن و برای رفع خستگی و تنگی نفس ، هورمونی به نام اریتروپویی را از طریق کلیه ها ترشح می کند ، که این هورمون وارد مغز استخوان می شود و مقدار خون سازی گلبولهای قرمز را افزایش می دهد . در نتیجه فعل و انفعالات فوق ، مقدار هموگلوبین خون از 14% به 20% افزایش پیدا می کند .
هماتوکریت از 44% به 60% می رسد و در نتیجه مقدار ظرفیت انتشاری و میزان ظرفیت تهویه ریه ها زیادتر می شود . افزایش ظرفیت تهویه ریه ها باعث می شود که به اصطلاح عامه ، نفس آدم زیاد شود و به همین علت یک کوه نورد در شرایط عادی دونده خوبی خواهد بود . بیشتر دوندگان المپیک که در 1500 متر و ماراتن مقام های بالا را کسب می کنند ، معمولاً برای آمادگی و تقویت ریه هایشان در ارتفاعات بالا کوه نوردی می نمایند .
تاثیر کوه نوردی در جلوگیری از بیماری نقرس :
بیماری نقرس در اثر رسوب گذاری کریستال های اسیداوریک در مفاصل بدن و تاندونهای عضلات ایجاد می شود . که باعث درد شدید مفاصل و زمین گیر شدن بیمار می گردد . ورزش کوه نوردی از ایجاد این رسوبات در مفاصل و تاندونها جلوگیری می نماید .
تاثیر کوه نوردی در جلوگیری از بیماریهای قند خون ( دیابت ) :
در موقع کوه نوردی ، متابولیسم ( سوخت و ساز ) مواد شناور در خون مانند قند ، کلسترول ، پروتئین ها و اسید اوریک به بهترین وجهی صورت می گیرد و در نتیجه سوخت و ساز کامل خون از ابتلا به بیماری قند نیز جلوگیری می کند .
تاثیر کوه نوردی در از بین رفتن چربی بدن :
در موقع فعالیت ورزشی و بخصوص در کوه نوردی ، کالری مورد نیاز بدن به 3 برابر افزایش پیدا می کند. بدن برای تامین کالری مورد نیاز خود به اجبار چربی های ذخیره شده را می سوزاند و به مصرف می رساند ، از طرفی در موقع فعالیت ورزشی، انسان به شدت عرق می کند و مقداری از چربی های زیر پوست در اثر تعریق شسته و دفع می شوند.
پزشکی کوهستان
