شعر طنز / شیب ملایم گرانی !
ای نـان عـزیـز سـفره ی مـا
آثـار گــرانـی ات هــویـدا
افـزایـش قیمتـت شـنـیدیـم
شـب تا بـه سـحر نیارمـیدیـم
از مــرغ کـمـی جــلــو دویـدی
گـویـا که حـقـوق مـا نـدیـدی
امـروز بـرای لـقـمـه ای نــان
غمگـین شـدیـم و هم پـریشـان
سنگـک که میان سـفره هـا بـود
دل چـسب و لـذیـذ و بـا صـفا بـود
بـا نــرخ جـــدیــد ، روز اوّل
اکـنـون بنـشـست صـدر جـدول
شـاطـر حـسـن مـحلـه ی مـا
مـبـهـوت شـده زِ نرخ بـالا
چنـدی است که مشـتـری نـدارد
بـا اهـل ِ مـحـل ، سَـری نـدارد
افـسرده بمـانـد و شـرمـسـاری
دستش نـرود بـه کسب و کـاری
افـسوس بـخـورد هـر شب و روز
بـا گـریـه و آه و نـالـه و سـوز
چنـدی بـنـشست دل شـکستـه
از غــصّـه ، درِ دکــان بـبـسـتـه
گـویــد بـه زبـان بـی زبـانــی
مـغـلـوب شــدم از ایـن گـرانـی
گـفـتـند بـه او چـرا خـمـاری ؟
عُـزلـت بـگـرفـته در کـنـاری ؟
افـسـرده چـرا نـشـستـه ای تـو ؟
از پـخـتن نـان گـسستـه ای تـو ؟
ایـن نـرخ جـدیـد ، گـران نبـاشـد
در حـد بـهـای نـان نـبـاشــد
سی در صـد قیمتش هـمـین اسـت
بـا شاخص ارز ، کـمتـریـن اسـت
ایـن شـیـب مـلایـم گـرانـیــسـت
خـوش بـاش و بـدان کـه پلکانیست
بـر پـلــّه ی اولـیــم ایــنـک
بـایـد بـرویـم پـلّـه ، تـک تـک
شـاطـر حـســن مـحـلّـه ی مـا
گـریـان بـشـدی از ایـن قـضـایـا
آهـی بــکــشـیــد از تــه دل
گـفـتـا بکـنـید حـلّ ِ مـشـکل
گـر پلّـه ی اوّلـش هـمـیـن اسـت
افـزایـش نـرخ ایـنـچـنـین اسـت
بـایـد که بشسـت دسـت از جان
از یـاد بــریــم مـزه ی نــان
عـمـریـست اسـیر پـلـکـانـیم
بـا ایـنـهـمه شـیب مـا دَوانـیم
ایـن شـیـب ملایــمـت نـدارد
ایـن قـصّـه کـه عـاقـبـت نـدارد
هر چند که نـان ز سفـره ها رفـت
افـزایــش نـرخ تـا هــوا رفـت
صـد شکر که شیـب آن ظریف است
سـی درصد و نـازک و لـطیـف است
قـربـان هـمـیـن مـلایـمــت هـا
ایـن شیـب و همین مـساعـدت ها
قـربــان سـیــاســت گــرانــی
با شـیـب و شعـار و خـوش زبـانی
* فاطمه سادات اشرفی زاده – روناش
