زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد...
| در نــــمازم خم ابــــروی تـــــو با یــــــاد آمد | حالتی رفت که محــــراب به فریاد آمد | |
| از من اکنون طمع صبــر و دل و هـــوش مدار | کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد | |
| باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند | موسم عاشقی و کــــــار به بنیاد آمد | |
| بــــوی بهبود ز اوضاع جهـــــان می‌شنـــوم | شادی آورد گل و بــــــاد صبا شاد آمد | |
| ای عــــروس هنــــر از بخت شکـــایت منما | حجله حسن بیارای که دامـــــــاد آمد | |
| دلفــــــریبان نبــــاتی همه زیـــــــور بستند | دلبـــر ماست که با حسن خداداد آمد | |
| زیـــــــر بارند درختـــــــــان که تعلق دارنـــد | ای خوشا ســـرو که از بار غم آزاد آمد | |
| مطــــرب از گفته حـــــافظ غزلی نغز بخوان | تـــا بگویم که ز عهد طـــربم یـــاد آمد |
