برودپیک دوازهمین قله مرتفع جهان
معرفی برودپیک دوازدهمین قلـه مرتفع هیمالیابـا ارتـفـاع 8047 متـر
موقعیت: شمال شرقی پاکستان/ قراقروم
عرض جغرافیایی : 81600/35 شمالی
طول جغرافیایی : 56200/76 شرقی
فعالیت : کوهنوردی سنگین
نوع قله : صخره ای / یخ و برف
بهترین فصل صعود: تابستان تا اوایل پاییز
مسیر استاندارد : ستیغ غربی
معرفی :
قله
برودپیک , دوازدهمین قله بلند در دنیا با ارتفاع 8047 متر، در سلسله جبال
قراقروم و در شمال شرقی پاکستان واقع شده است. این قله در امتداد غربی
یخچال بالتارو و در بین دو قله k2 و گاشربروم IV قرار دارد. از روی
ارتفاعات این قله نمای زیبایی از قله K2 به آسانی قابل مشاهده است .
برودپیک دارای سه قله مجزا می باشد قله اصلی 8047 متر، قله مرکزی 8016 متر و
قله شمالی 7550 متر .
این قله به عنوان یکی از قلل هشت هزار متری
آسان شناخته شده است هر چند که از لحاظ تکنیکی سخت نمی باشد اما به هر حال
نمی توان آن را به راحتی پشت سر گذاشت چرا که مسیر آن، از میان قلمروی بهمن
های دائمی می باشد. بیس کمپ در ارتفاع 5000 متر قرار دارد و کمپ های میانی
در حدود ارتفاع 6200 متر ، 6800 متر و 7300 متر واقع شده اند. صعود این
قله به شرایط جوی وابسته می باشد به طوری که گاهی اوقات می توان صعود آن را
در طول شش هفته به انجام رسانید. در حالیکه در مواردی دیگر حتی ممکن است
صعود آن به نه هفته نیز کشیده شود.
معرفی بیشتر را در ادامه مطلب بخوانید....
نام محلی برودپیک، فایچال کانگری می باشد اما نام اصلی آن اساساً با عنوان K3 نامگذاری شده بود، چرا که سومین کوه اندازه گیری شده در سلسله جبال قراقروم بعد از قله مشهور K2 بود اما بعد ها زمانی که جزئیات و مشخصات این قله به طور دقیق تری بررسی گردید متوجه شدند که وسعت قله آن به بیش از یک مایل می رسد, و بنابراین به نام برود پیک یا همان قله پهناور نامگذاری گردید. این قله همچنین به نام بریتورن سه راسی بسیار بزرگ بالتارو نیز خوانده می شود.
ارتفاع :
در سال 1926 میلادی شخصی به نام میسون ارتفاع قله اصلی آن را 8047 متر ارزیابی کرد. اسپولتر ارتفاع این قله را به طور دقیق تری در سال 1929 اندازه گیری کرد و آن را 8051 متر اعلام نمود. با اینکه نقشه های رسمی به کار رفته در سال 1957 ارتفاع 8047 متر را نشان می داد. ولی نقشه های امروزی ارتفاع 8051 متر را به عنوان ارتفاع رسمی قله اصلی برود پیک بیان می کنند.
تاریخچه صعود :
در سال 1954 دکتر کارل م . هرلیک کوفر از آلمان غربی سعی کرد این قله را صعود کند. با این وجود هدف اصلی او صعود به قله گاشربروم I بود. و نیز گفته شده است که او هر چه تلاش کرد تا بتواند پرترها را متقاعد کرده تا بارهایش را تا کنکوردیا و بالای یخچال بالتارو ببرند, موفق نشد. از این رو گروه خود بارها را حمل کردند و تلاش کردند تا از جبهه جنوب غربی به یخچال برود پایینی برسند. اما با این حال این روش با موفقیت مواجه نشد چرا که طوفان و درجه حرارت بسیار پایین مانع از آن می شد.
در سال 1957 یک گروه اکسپدیشن اتریشی به قصد صعود به این قله به کشور پاکستان سفر کردند. راهنمای این گروه ماکروز اسکموک بود از دیگر اعضای مهم این تیم کوهنورد فریتز وینتراستلر، کورت دیمبرگر ، یک کوهنورد اتریشی، یک عکاس و نیز یک کوهنورد معروف و هرمن بوهل ( که به عنوان یکی از بهترین کوهنوردان اتریشی بعد از جنگ شناخته شده است ) بودند. این اکسپدیشن منجر به شناسایی یک ستیغ بر روی جهبه غربی کوه گردید. بنابراین آنان یک دهلیز برفی را صعود کردند و در ارتفاع 5791 متر کمپ زدند .
آنها در حین صعود بهترین استفاده از طناب را کردند که این طنابها توسط گروه اکسپدین آلمانی در سال 1954 ثابت گذاری شده بود. در تاریخ بیست و نهم میماه ، همه اعضای این گروه اکسپدیشن کمپ 3 را به قصد حمله به قله ترک کردند اما یک طوفان آنان را مجبور ساخت تا به بیس کمپ برگردند. سرانجام در تاریخ نهم ژوئن سال 1957 مارکوز اسکموک، فریتز وینتراستلر، کورت دیمبرگر و هرمن بوهل موفق شدند این قله را بدون استفاده از اکسیژن و پرترهای ارتفاع بالا صعود کنند. بعد از صعود به این قله بود که اسکموک و وینتراستلر یک قله بدون نام را نیز با ارتفاع 7360 متر صعود کردند. در عرض ده ساعت آنان ده مایل از گادوین ـ آستن و یخچال های ساوایا عبور کردند، و یک دامنه برفی را توسط اسکی تا کمپ در ارتفاع 6096 متر بالا رفتند. در تاریخ 19 ژوئن آنان در عرض دوازده ساعت بقیه قله را صعود نمودند بر روی جبهه جنوب غربی قله، ابتدا با یک برف سخت و سپس در برف پودری عمیق به راه خود ادامه دادند . آنان دقیقاً 25 ساعت بعد از عزیمتشان به بیس کمپ بازگشتند نام قله دیگر در سلسله جبال برود، برودپیک میانی یا مرکزی است در بعضی نقشه ها ارتفاع آن 8016 متر مشخص شده است. در حالیکه در نقشه های دیگر ارتفاع آن را 8000 متر ذکر کرده اند گفته شده است که این قله در سال 1975 یک بار صعود شده است اما به هر حال در سال 1976 یک گروه اکسپدیشن فرانسوی به لیدری یان نیک سیگنور تلاش کردند تا این قله را به روش آلپی در امتداد برودپیک اصلی صعود کنند. این گروه چهار نفره نخستین مسیر صعود کنندگان اتریشی را دنبال کرده و همگی برای صعود به آن تلاش کردند اما با این حال فقط توانستند تا ارتفاع 7925 متر بالا روند. و در نهایت این گروه اکسپدیشن به دلیل شرایط جوی نا مناسب مجبور شدند تا به پایین برگردند. یک کوهنورد اکسیدیشن اسپانیایی شش نفره قله برودپیک مرکزی را در سال 1987 صعود کردند که لیدر این گروه آقای جوزف استراچ بود.
سومین قله در سلسله جبال برود، برودپیک شمالی است در این مورد نیز بعضی نقشه ها ارتفاع آن را 7538 متر نشان داده اند, در حالیکه در منابع و نقشه های دیگر ارتفاع آن 7550 متر ذکر شده است . یک گروه اکسپدیشن ایتالیایی که توسط رِناتو کاساروتو راهنمایی می شدند, تلاش کردند تا آن را در سال 1982 صعود کنند, اما این کوشش با عدم موفقیت مواجه شد. این گروه ارتفاع این قله را 7600 متر ذکر می کنند. اما سرانجام کاساروتو موفق شد که این قله را در سال 1983 صعود کند.
از زمان نخستین صعود به این قله در سال 1975 تا اگوست 2003, برودپیک 255 بار صعود شده است. که تعداد 17 نفر در این مسیر جان خود را از دست داده اند. بنابراین میزان مرگ و میر در حدود 7 درصد محاسبه شده است که می توان این مقدار را با میزان مرگ و میر قله اورست که 9 درصد می باشد, مقایسه نمود. به هر حال این قله یکی از ساده ترین قلل 8000 متری می باشد ، اما ریسک ریزش بهمن را نمی توان نادیده گرفت.
