۶۱
سال پس از واقعه ۱۶ آذر ۱۳۳۲ ( شهادت سه دانشجوی دانشکده فنی دانشگاه تهران
در اعتراض به دولت کودتا به خاطر تجدید رابطه با انگلستان و در آستانه سفر
ریچارد نیکسون معاون رییس جمهوری وقت آمریکا به تهران) نکته ناگفته ای
باقی نمانده که قصد تکرار آن در میان باشد اما خالی از لطف نیست که با توجه
به احیای این روز پس از روی کار آمدن سید محمد خاتمی و حضور مجدد یک رییس
جمهور در روز ۱۶آذر و نه روزی دیگر، ۱۶ سال قبل از روحانی را با سالگرد ۱۶
آذر همراه شویم و ۱۶ آذرهای دوران هشت ساله اصلاحات و ۱۶ آذرهای هشت سال
دولت مهرورزی و حضور و غیبت های دو رییس جمهور- خاتمی و احمدی نژاد- در جمع
دانشجویان را مرور کنیم.
اهمیت احیای ۱۶ آذر از۷۶ به بعد
به این سبب است که این روز بیش از آن که صبغه آکادمیک و دانشگاهی داشته
باشد رنگ و بوی سیاسی دارد و طبعا در دولتی که با شعار توسعه سیاسی بر سر
کار آمده بود نمود بیشتری یافت تا دولت های قبلی که دل مشغول سازندگی و جنگ
تحمیلی بودند.
خاصه این که در آذرماه مناسبت
دیگری نیز هست که به عنوان روز وحدت روحانی و دانشجو نام گذاری شده و
یادآور ترور دکتر محمد مفتح رییس دانشکده الهیات دانشگاه تهران در ۲۷ آذر
۱۳۵۸ به دست گروه فرقان است. چهره ای که هم روحانی بود و هم دانشگاهی و از
این حیث جالب است که هم خاتمی و هم روحانی که دانش آموخته حوزه و دانشگاه
هستند ۱۶ آذر را ترجیح دادند و محمود احمدی نژاد به جز سال های ۸۵ و ۹۱
چندان بر هیچ یک از این دو روز توقف نکرد هر چند در برخی سال ها دلایل
موجهی چون سفر در میان بود و خاتمی هم دو سه باری شرکت نکرد.